نقش میانجی گری تاب آوری و توانمندسازی کارکنان در رابطه بین رهبری تحول آفرین و عملکرد نوآورانه

سازمان‌های امروزی برای رویارویی با محیط پویای پیرامون خود، نیازمند انعطاف‌پ ذیری، چابکی و عملکرد نوآورانه می‌ باشند؛ به همین سبب بایستی سبک رهبری مناسب و تأثیرگذار بر عملکرد نوآورانه را پیش گیرند. این تحقیق، به بررسی تأثیر رهبری تحول‌ آفرین بر عملکرد نوآورانه با توجه به نقش میانجی توانمندسازی و تاب‌آوری پرداخته است. جامعۀ آماری این تحقیق، کارکنان یک سازمان دولتی می ‌باشد. نتایج حاصل بر پایۀ 210 پرسشنامه گردآوری‌ شده حاکی از آن است که، رهبری تحول‌ آفرین بر عملکرد نوآورانه، توانمندسازی و تاب‌ آوری اثر مستقیم و معنی‌داری دارد و همچنین تاب‌آوری بر توانمندسازی اثر مستقیم و معنی‌داری دارد. دیگر یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که رهبری تحول‌آفرین بر عملکرد نوآورانه با نقش میانجی توانمندسازی و رهبری تحول‌ آفرین بر توانمندسازی با نقش میانجی تاب‌ آوری، و تاب‌ آوری بر عملکرد نوآورانه با نقش میانجی توانمندسازی تأثیرگذار بوده است. همچنین تاب‌ آوری و توانمندسازی بر عملکرد نوآورانه تأثیر مستقیم نداشته است و میانجی تاب ‌آوری نتوانسته است نقش تسهیل‌ گری را بین رهبری تحول ‌آفرین و عملکرد نوآورانه ایفا کند. درنهایت، پیشنهادهای کاربردی حاصل از نتایج تحقیق، جهت ارتقای عملکرد نوآورانه در جامعه هدف، ارائه شد.